Prekenweb.nl

Bijbeltekst Omschrijving: [9] En des anderen daags, terwijl deze reisden, en nabij de stad kwamen, klom  Petrus op het dak, om te bidden, omtrent de zesde ure.[10]   En hij werd hongerig, en begeerde te eten. En terwijl zij het bereidden,  viel over hem een vertrekking van zinnen.[11]   En hij zag den hemel geopend, en een zeker vat tot hem nederdalen, gelijk  een groot linnen laken, aan de vier hoeken gebonden, en nedergelaten op  de aarde;[12]   In hetwelk waren al de viervoetige dieren der aarde, en de wilde, en  de kruipende dieren, en de vogelen des hemels.[13]   En er geschiedde een stem tot hem: Sta op, Petrus! slacht en eet.[14]   Maar Petrus zeide: Geenszins, Heere! want ik heb nooit gegeten iets, dat  gemeen of onrein was.[15]   En een stem geschiedde wederom ten tweeden male tot hem: Hetgeen God  gereinigd heeft, zult gij niet gemeen maken.[16]   En dit geschiedde tot drie maal; en het vat werd wederom opgenomen in  den hemel.[17]   En alzo Petrus in zichzelven twijfelde, wat toch het gezicht moch

Bijbeltekst Omschrijving: [34] ¶  En Petrus, den mond opendoende, zeide: Ik verneem in der waarheid, dat  God geen aannemer des persoons is;[35]   Maar in allen volke, die Hem vreest en gerechtigheid werkt, is Hem  aangenaam.[36]   Dit is het woord, dat Hij gezonden heeft den kinderen Israels,  verkondigende vrede door Jezus Christus; deze is een Heere van allen.[37]   Gijlieden weet de zaak, die geschied is door geheel Judea, beginnende  van Galilea, na den doop, welken Johannes gepredikt heeft;[38]   Belangende Jezus van Nazareth, hoe Hem God gezalfd heeft met den Heiligen  Geest en met kracht; Welke het land doorgegaan is, goeddoende, en  genezende allen, die van den duivel overweldigd waren; want God was met  Hem.[39]   En wij zijn getuigen van al hetgeen Hij gedaan heeft, beide in het Joodse  land en te Jeruzalem; Welken zij gedood hebben, Hem hangende aan het  hout.[40]   Dezen heeft God opgewekt ten derden dage, en gegeven, dat Hij openbaar  zou worden;[41]   Niet al den volke, maar den getuigen, die

Bijbeltekst Omschrijving: [24]   En des anderen daags kwamen zij te Cesarea. En Cornelius verwachtte hen,  samengeroepen hebbende die van zijn maagschap en bijzonderste vrienden.[25]   En als het geschiedde, dat Petrus inkwam, ging hem Cornelius tegemoet,  en vallende aan zijn voeten, aanbad hij.[26]   Maar Petrus richtte hem op, zeggende: Sta op, ik ben ook zelf een mens.[27]   En met hem sprekende, ging hij in, en vond er velen, die samengekomen  waren.[28]   En hij zeide tot hen: Gij weet, hoe het een Joodsen man ongeoorloofd is,  zich te voegen of te gaan tot een vreemde; doch God heeft mij getoond,  dat ik geen mens zou gemeen of onrein heten.[29]   Daarom ben ik ook zonder tegenspreken gekomen, ontboden zijnde. Zo vraag  ik dan, om wat reden gijlieden mij hebt ontboden.[30]   En Cornelius zeide: Over vier dagen was ik vastende tot deze ure toe, en  ter negende ure bad ik in mijn huis.[31]   En ziet, een man stond voor mij, in een blinkend kleed, en zeide: Cornelius!  uw gebed is verhoord, en uw aalmoeze

Bijbeltekst Omschrijving: [1] En er was een zeker man te Cesarea, met name Cornelius, een hoofdman over  honderd, uit de bende, genaamd de Italiaanse;[2]   Godzalig en vrezende God, met geheel zijn huis, en doende vele aalmoezen  aan het volk, en God geduriglijk biddende.[3]   Deze zag in een gezicht klaarlijk, omtrent de negende ure des daags,  een engel Gods tot hem inkomen, en tot hem zeggende: Cornelius![4]   En hij, de ogen op hem houdende, en zeer bevreesd geworden zijnde, zeide:  Wat is het Heere? En hij zeide tot hem: Uw gebeden en uw aalmoezen zijn  tot gedachtenis opgekomen voor God.[5]   En nu, zend mannen naar Joppe, en ontbied Simon, die toegenaamd wordt  Petrus.[6]   Deze ligt te huis bij een Simon, lederbereider, die zijn huis heeft  bij de zee; deze zal u zeggen, wat gij doen moet.[7]   En als de engel, die tot Cornelius sprak, weggegaan was, riep hij twee  van zijn huisknechten, en een godzaligen krijgsknecht van degenen, die  gedurig bij hem waren;[8]   En als hij hun alles verhaald had, zo

Bijbeltekst Omschrijving: [23]   En Jezus rondom ziende, zeide tot Zijn discipelen: Hoe bezwaarlijk zullen  degenen, die goed hebben, in het Koninkrijk Gods inkomen![24]   En de discipelen werden verbaasd over deze Zijn woorden. Maar Jezus  wederom antwoordende, zeide tot hen: Kinderen! Hoe zwaar is het, dat  degenen, die op het goed hun betrouwen zetten, in het Koninkrijk Gods  ingaan![25]   Het is lichter, dat een kemel ga door het oog van een naald, dan dat een  rijke in het Koninkrijk Gods inga.[26]   En zij werden nog meer verslagen, zeggende tot elkander: Wie kan dan  zalig worden?[27]   Doch Jezus, hen aanziende, zeide: Bij de mensen is het onmogelijk, maar  niet bij God; want alle dingen zijn mogelijk bij God.

Bijbeltekst Omschrijving: [21]   En Hij gebood hun scherpelijk en beval, dat zij dit niemand zeggen zouden;[22]   Zeggende: De Zoon des mensen moet veel lijden, en verworpen worden van  de ouderlingen, en overpriesters, en Schriftgeleerden, en gedood en ten  derden dage opgewekt worden.

Bijbeltekst Omschrijving: [36] En te Joppe was een zekere discipelin, met name Tabitha, hetwelk overgezet  zijnde, is gezegd Dorkas. Deze was vol van goede werken en aalmoezen,  die zij deed.[37]   En het geschiedde in die dagen, dat zij krank werd en stierf; en als zij  haar gewassen hadden, legden zij haar in de opperzaal.[38]   En alzo Lydda nabij Joppe was, de discipelen, horende, dat Petrus aldaar  was, zonden twee mannen tot hem, biddende, dat hij niet zou vertoeven  tot hen over te komen.[39]   En Petrus stond op, en ging met hen; welken zij, als hij daar gekomen  was, in de opperzaal leidden. En al de weduwen stonden bij hem, wenende,  en tonende de rokken en klederen, die Dorkas gemaakt had, als zij bij  haar was.[40]   Maar Petrus, hebbende hen allen uitgedreven, knielde neder en bad; en  zich kerende tot het lichaam, zeide hij: Tabitha, sta op! En zij deed  haar ogen open, en Petrus gezien hebbende, zat zij over einde.[41]   En hij gaf haar de hand, en richtte haar op, en de heiligen en de weduwen

Bijbeltekst Omschrijving: [31]   De Gemeenten dan, door geheel Judea, en Galilea, en Samaria, hadden vrede,  en werden gesticht; en wandelende in de vreze des Heeren, en de vertroosting  des Heiligen Geestes, werden vermenigvuldigd.

Bijbeltekst Omschrijving: [10] En Nehemia (dezelve is Hattirsatha) en Ezra, de priester, de  schriftgeleerde, en de Levieten, die het volk onderwezen, zeiden tot al  het volk: Deze dag is den HEERE, uw God, heilig; bedrijft dan geen  rouw, en weent niet; want al het volk weende, als zij de woorden der  wet hoorden.[11] Voorts zeide hij tot hen: Gaat, eet het vette, en drinkt het zoete,  en zendt delen dengenen, voor welken niets bereid is, want deze dag is  onzen HEERE heilig; zo bedroeft u niet, want de blijdschap des HEEREN,  die is uw sterkte.[12] En de Levieten stilden al het volk, zeggende: Zwijgt, want deze  dag is heilig, daarom bedroeft u niet.[13] Toen ging al het volk henen om te eten, en om te drinken, en om  delen te zenden, en om grote blijdschap te maken; want zij hadden de  woorden verstaan, die men hun had bekend gemaakt.[14] En des anderen daags verzamelden zich de hoofden der vaderen van  het ganse volk, de priesters en de Levieten, tot Ezra, den schriftgeleerde,  en dat, om verstand te

Bijbeltekst Omschrijving: [1] Als nu de zevende maand aankwam, en de kinderen Israels  in hun steden waren,[2] Zo verzamelde zich al het volk als een enig man op de straat voor  de Waterpoort; en zij zeiden tot Ezra, den schriftgeleerde, dat hij het  boek der wet van Mozes zou halen, die de HEERE Israel geboden had.[3] En Ezra, de priester, bracht de wet voor de gemeente, beiden mannen  en vrouwen, en allen, die verstandig waren om te horen, op den eersten  dag der zevende maand.[4] En hij las daarin voor de straat, die voor de Waterpoort is, van  het morgen licht aan tot op den middag, voor de mannen en vrouwen, en  de verstandigen; en de oren des gansen volks waren naar het wetboek.[5] En Ezra, de schriftgeleerde, stond op een hogen houten stoel, dien  zij tot die zaak gemaakt hadden, en nevens hem stond Mattithja, en Sema,  en Anaja, en Uria, en Hilkia, en Maaseja, aan zijn rechterhand; en aan  zijn linkerhand Pedaja, en Misael, en Malchia, en Hasum, en Hasbaddana,  Zacharja en Mesullam.[6] En Ezra o

Thema: 'Waar is uw geloof?' Punt 1: Het ontbreken van het geloof, Punt 2: Het voorwerp van het geloof, Punt 3: De noodzaak van het geloof, Bijbeltekst Omschrijving: [22] En het geschiedde in een van die dagen, dat Hij in een schip ging, en  Zijn discipelen met Hem; en Hij zeide tot hen: Laat ons overvaren  aan de andere zijde van het meer. En zij staken af.[23]   En als zij voeren, viel Hij in slaap; en er kwam een storm van wind op  het meer, en zij werden vol waters, en waren in nood.[24]   En zij gingen tot Hem, en wekten Hem op, zeggende: Meester, Meester, wij  vergaan! en Hij, opgestaan zijnde, bestrafte den wind en de watergolven,  en zij hielden op, en er werd stilte.[25]   En Hij zeide tot hen: Waar is uw geloof? Maar zij, bevreesd zijnde,  verwonderden zich, zeggende tot elkander: Wie is toch Deze, dat Hij ook  de winden en het water gebiedt, en zij zijn Hem gehoorzaam?

Bijbeltekst Omschrijving: [23] En als Hij in het schip gegaan was, zijn Hem Zijn discipelen gevolgd.[24]   En ziet, er ontstond een grote onstuimigheid in de zee, alzo dat het  schip van de golven bedekt werd; doch Hij sliep.

Bijbeltekst Omschrijving: [10] En Nehemia (dezelve is Hattirsatha) en Ezra, de priester, de  schriftgeleerde, en de Levieten, die het volk onderwezen, zeiden tot al  het volk: Deze dag is den HEERE, uw God, heilig; bedrijft dan geen  rouw, en weent niet; want al het volk weende, als zij de woorden der  wet hoorden.[11] Voorts zeide hij tot hen: Gaat, eet het vette, en drinkt het zoete,  en zendt delen dengenen, voor welken niets bereid is, want deze dag is  onzen HEERE heilig; zo bedroeft u niet, want de blijdschap des HEEREN,  die is uw sterkte.

Bijbeltekst Omschrijving: [26]   En zij voeren voort naar het land der Gadarenen, hetwelk is tegenover  Galilea.[27]   En als Hij aan het land uitgegaan was, ontmoette Hem een zeker man uit  de stad, die van over langen tijd met duivelen was bezeten geweest; en  was met geen klederen gekleed, en bleef in geen huis, maar in de graven.[28]   En hij, Jezus ziende, en zeer roepende, viel voor Hem neder, en zeide  met een grote stem: Wat heb ik met U te doen, Jezus, Gij Zone Gods,  des Allerhoogsten, ik bid U, dat Gij mij niet pijnigt![29]   Want Hij had den onreinen geest geboden, dat hij van den mens zou uitvaren;  want hij had hem menigen tijd bevangen gehad; en hij werd met ketenen  en met boeien gebonden, om bewaard te zijn; en hij verbrak de banden,  en werd van den duivel gedreven in de woestijnen.[30]   En Jezus vraagde hem, zeggende: Welke is uw naam? En hij zeide: Legio.  Want vele duivelen waren in hem gevaren.[31]   En zij baden Hem, dat Hij hun niet gebieden zou in den afgrond heen te  varen.[32]   En

Bijbeltekst Omschrijving: [1] ¶  Voorts geschiedde het, als de muur gebouwd was, dat ik de deuren oprichtte,  en de poortiers, en de zangers, en de Levieten werden besteld.[2]   En ik gaf bevel aan mijn broeder Hanani, en aan Hananja, den overste van  den burg te Jeruzalem, want hij was als een man van getrouwheid, en  godvrezende boven velen.[3]   En ik zeide tot hen: Laat de poorten van Jeruzalem niet geopend worden,  totdat de zon heet wordt, en terwijl zij daarbij staan, laat hen de  deuren sluiten, betast gij ze dan; en dat men wachten zette, inwoners  van Jeruzalem, een iegelijk op zijn wacht, en een iegelijk tegenover  zijn huis.[4]   De stad nu was wijd van ruimte en groot; doch des volks was weinig  daarbinnen; en de huizen waren niet gebouwd.[5] ¶  Zo gaf mijn God in mijn hart, dat ik de edelen, en de overheden, en het  volk verzamelde, om de geslachten te rekenen; en ik vond het geslachtsregister  dergenen, die in het eerst waren opgetogen, en vond daarin geschreven  aldus:[6]   Dit zijn de kinde

Bijbeltekst Omschrijving: [11] En het geschiedde op den volgenden dag, dat Hij ging naar een stad,  genaamd Nain, en met Hem gingen velen van Zijn discipelen, en een grote  schare.[12]   En als Hij de poort der stad genaakte, zie daar, een dode werd uitgedragen,  die een eniggeboren zoon zijner moeder was, en zij was weduwe en  een grote schare van de stad was met haar.[13]   En de Heere, haar ziende, werd innerlijk met ontferming over haar bewogen,  en zeide tot haar: Ween niet.[14]   En Hij ging toe, en raakte de baar aan; (de dragers nu stonden stil) en  Hij zeide: Jongeling, Ik zeg u, sta op![15]   En de dode zat overeind, en begon te spreken. En Hij gaf hem aan zijn  moeder.[16]   En vreze beving hen allen, en zij verheerlijkten God, zeggende: Een groot  Profeet is onder ons opgestaan, en God heeft Zijn volk bezocht.[17]   En dit gerucht van Hem ging uit in geheel Judea, en in al het omliggende  land.

Bijbeltekst Omschrijving: [36] En een der Farizeen bad Hem, dat Hij met hem ate; en ingegaan zijnde in  des Farizeers huis, zat Hij aan. [37]   En ziet, een vrouw in de stad, welke een zondares was, verstaande, dat  Hij in des Farizeers huis aanzat, bracht een albasten fles met zalf. [38]   En staande achter Zijn voeten, wenende, begon zij Zijn voeten nat te  maken met tranen, en zij droogde ze af met het haar van haar hoofd, en  kuste Zijn voeten, en zalfde ze met de zalf. [39]   En de Farizeer, die Hem genood had, zulks ziende, sprak bij zichzelven,  zeggende: Deze, indien Hij een profeet ware, zou wel weten, wat en  hoedanige vrouw deze is, die Hem aanraakt; want zij is een zondares. [40]   En Jezus antwoordende, zeide tot hem: Simon! Ik heb u wat te zeggen. En  hij sprak: Meester! zeg het. [41]   Jezus zeide: Een zeker schuldheer had twee schuldenaars; de een was  schuldig vijfhonderd penningen, en de andere vijftig; [42]   En als zij niet hadden om te betalen, schold hij het hun beiden kwijt.  Zeg dan,

Bijbeltekst Omschrijving: [36] En een der Farizeen bad Hem, dat Hij met hem ate; en ingegaan zijnde in  des Farizeers huis, zat Hij aan.[37]   En ziet, een vrouw in de stad, welke een zondares was, verstaande, dat  Hij in des Farizeers huis aanzat, bracht een albasten fles met zalf.[38]   En staande achter Zijn voeten, wenende, begon zij Zijn voeten nat te  maken met tranen, en zij droogde ze af met het haar van haar hoofd, en  kuste Zijn voeten, en zalfde ze met de zalf.[39]   En de Farizeer, die Hem genood had, zulks ziende, sprak bij zichzelven,  zeggende: Deze, indien Hij een profeet ware, zou wel weten, wat en  hoedanige vrouw deze is, die Hem aanraakt; want zij is een zondares.[40]   En Jezus antwoordende, zeide tot hem: Simon! Ik heb u wat te zeggen. En  hij sprak: Meester! zeg het.[41]   Jezus zeide: Een zeker schuldheer had twee schuldenaars; de een was  schuldig vijfhonderd penningen, en de andere vijftig;[42]   En als zij niet hadden om te betalen, schold hij het hun beiden kwijt.  Zeg dan, wie va

Bijbeltekst Omschrijving: [10] ¶  Als ik nu kwam in het huis van Semaja, den zoon van Delaja, den zoon van  Mehetabeel (hij nu was besloten), zo zeide hij: Laat ons samenkomen in  het huis Gods, in het midden des tempels, en laat ons de deuren des  tempels toesluiten; want zij zullen komen om u te doden, ja, bij nacht  zullen zij komen, om u te doden.[11]   Maar ik zeide: Zou een man, als ik, vlieden? En wie is er, zijnde als  ik, die in den tempel zou gaan, dat hij levend bleve? Ik zal er niet  ingaan.[12]   Want ik merkte, en ziet, God had hem niet gezonden; maar hij sprak deze  profetie tegen mij, omdat Tobia en Sanballat hem gehuurd hadden.[13]   Daarom was hij gehuurd, opdat ik zou vrezen, en alzo doen, en zondigen;  opdat zij iets zouden hebben tot een kwaden naam, opdat zij mij zouden  honen.[14]   Gedenk, mijn God, aan Tobia en aan Sanballat, naar deze zijn werken; en  ook aan de profetes Noadja, en aan de andere profeten, die mij gezocht  hebben vreesachtig te maken.[15] ¶  De muur nu werd volbrach